توسط : فوران «چاه شماره ۵۰» اهواز با خروج۷۰ هزار بشکه نفت، ۱۱۰ متر ارتفاع شعله آتش، ۱۵۰۰ درجه سانتیگراد حرارت محیط و بیش از ۳۰۰۰ پوند بر اینچ مربع فشار، یکی از نادرترین حوادث به وقوع پیوسته برای چاه‌های نفت و گاز در دنیا بود.
به گزارش هاریکا، از اصلی‌ترین مواردی که در هنگام حمله‌های نظامی در زمان جنگ اولویت داشت، مدیریت جنگ و به‌کارگیری روش‌های نظامی در حفاظت از تأسیسات نظامی و صنعتی بود. هشت سال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران موجب شد تا فرماندهان و مسئولان وقت کشورمان لحظه‌های سخت و سرنوشت‌سازی را در هنگام حمله‌های دشمن تجربه کنند. هر یک از این تجربه‌ها درسی بزرگ برای روزهای سرنوشت‌ساز را به ملت ایران آموخت.
یکی از اهداف رژیم صهیونیستی که در حملات اخیر به آن متوسل شده است حمله تأسیسات نفتی کشورمان است، مشابه حملاتی که در زمان جنگ تحمیلی توسط رژیم بعث عراق انجام می‌شد. به همین بهانه یکی از تجربه‌های دوران دفاع مقدس را در این باره مرورمی‌کنیم.
یکی از این تجربه‌های سخت و نفس گیر که از نادرترین عملیات‌های مهار آتش در دنیا محسوب می‌شود در سال ۱۳۷۱ رقم خورد. در آن سال، منافقین پس از خیانت‌های بی‌شمار به کشور و مردم ایران، به دستور آمریکا مأموریت انهدام صنعت نفت ایران را بر عهده گرفتند. منافقین در یکی از این مأموریت‌ها «چاه شماره ۵۰» حوزه نفتی اهواز را منفجر کردند.
به دنبال این انفجار، بر اثر شدّت و حجم شعله‌های آتش مسیر جاده اهواز به امیدیه که از فاصله چند ۱۰۰متری این چاه می‌گذشت تغییر کرد و با دورتر کردن جاده از چاه شماره ۵۰ از آسیب‌دیدگی مسافران و خودروهای عبوری از این مسیر جلوگیری شد.
عزیز الماسی از فرماندهان نیروی قدس و همرزمان شهید حاج قاسم سلیمانی در پی این جنایت منافقین از مأموریتی در خارج به ایران باز می‌گردد و با بسیج امکانات سپاه، نقش مهمی در مهار فوران این چاه به عنوان یکی از بی‌نظیرترین عملیات‌های مهار فوران چاه‌های نفت در کنار دلاورمردان صنعت نفت ایفا می‌کند. فوران چاه شماره ۵۰ اهواز با خروج۷۰ هزار بشکه نفت، ۱۱۰ متر ارتفاع شعله آتش، ۱۵۰۰ درجه سانتیگراد حرارت محیط و بیش از ۳۰۰۰ پوند بر اینچ مربع فشار، یکی از نادرترین حوادث به وقوع پیوسته برای چاه‌های نفت و گاز در دنیا بود.
شرکت‌های معتبر بین‌المللی در پاسخ به درخواست شرکت نفت ایران برای خاموشی آتش این چاه پولی را مطالبه می‌کردند که از ارزش ذخیره نفت آن بیشتر بود. این حادثه به یک موضوع حیثیتی برای جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده بود.
این چاه روز ۲۵ بهمن ۱۳۷۱ دچار انفجار و عملیات اطفای حریق چاه از ۲۶ بهمن و تنها چند ساعت پس از شعله‌ور شدن آن آغاز شد. مهار این چاه ۴۵ روز به طول انجامید. اما الماسی در جریان مهار آتش این چاه نفتی در ۱۷ اسفند ۱۳۷۱ به درجه رفیع شهادت نائل آمد چرا که بر اثر خلأ بوجود آمده ناشی از شعله‌های آتش، او به درون شراره‌های آن کشیده می‌شود و در این راه به شهادت می‌رسد.
روایت سرلشکر حاج قاسم سلیمانی از شهید الماسی
سرلشکر حاج قاسم سلیمانی در رابطه با خصوصیات شهید الماسی توضیح می‌دهد: «از خصوصیت بارز اخلاقی برادر شهید الماسی می‌توان به این نکته اشاره کرد که وی مردی بزرگوار ولی در عین حال فوق‌العاده متواضع بود و همیشه سعی می‌کرد وظایفی را که در جنگ و بعد از جنگ به وی داده می‌شد به نحو احسن انجام بدهد؛ به خصوص در دوران جنگ از توان فکری و جسمی بالایی برخوردار بود به طوری که وقتی برای اولین بار به لشکر ما (لشکر ۴۱ ثارالله) آمد و در جلسات طرح و عملیات‌مان شرکت کرد، طرح‌های عملیاتی جالبی ارائه کرد.
ما به ذکاوت ایشان پی بردیم و از طرح‌های عملیاتی‌اش استفاده می‌کردیم. وقتی شهید الماسی در لشکر ما خدمت می‌کرد، فرماندهی محور عملیاتی را به وی سپردیم که در عملیات‌های «کربلای ۴ و ۵» شجاعت وی را لمس کردیم. در مدتی که در لشکر ما خدمت می‌کرد همیشه چه قبل و چه بعد از عملیات‌ها مشغول ساماندهی گردان‌ها بود و با نیروها مانند پدر و برادری دلسوز رفتار می‌کرد و اگر در جمعی می‌ایستاد متواضع‌ترین آن جمع بود.
وقتی محل کارم به تهران آمد و دیدم یکی از شهرک‌های سپاه را به نام آن شهید بزرگوار گذاشته‌اند اصلاً باور نمی‌کردم به خاطر تواضعی که داشت کسی حتی شهید را به نامش بشناسد. شگفت‌زده شدم و واقعاً لازم است که نسل جوان با اسطوره‌های ایران اسلامی آشنا شوند و راه آن حماسه‌سازان میهن‌مان را الگوی خود قرار دهند.»
انتهای پیام
