توسط : به گزارش سرویس علم و فناوری هاریکا، بر اساس نتایج یک پژوهش جدید، بازی‌ای که در آن بازیکنان با استفاده از تصاویر کارت‌ها داستان‌سازی می‌کنند، می‌تواند ابزار مؤثری برای کمک به افراد مبتلا به اوتیسم در بیان احساسات و افکارشان باشد.
بازی «دیکسیت» (Dixit) که پیش‌تر جوایزی در حوزه بازی‌های خلاقانه کسب کرده، توسط شرکت فرانسوی «لیبلود» (Libellud) طراحی و منتشر شده است. در این بازی، شرکت‌کنندگان باید از میان ۸۴ کارت مصور، کارتی را انتخاب کنند که به بهترین شکل با عنوان ارائه‌شده توسط «قصه‌گو» هماهنگ باشد.
در این مطالعه، پژوهشگران از ۳۵ فرد مبتلا به اوتیسم دعوت کردند تا در گروه‌های پنج تا هشت نفره شرکت کرده و کارتی را که به نظرشان بهترین توصیف از اوتیسم ارائه می‌دهد، انتخاب کنند. سپس از آنها خواسته شد که دلیل انتخاب خود را توضیح دهند.
تحلیل پاسخ‌ها نشان داد که کارت‌های انتخاب‌شده از سوی شرکت‌کنندگان، عمدتا سه محور را پوشش می‌دادند:
چالش‌ها: برخی از کارت‌ها به دشواری‌های ناشی از علائم اوتیسم، اضطراب و احساس طردشدگی اشاره داشتند.
نقاط قوت: برخی دیگر نشاندهنده ویژگی‌های منحصر‌بفرد افراد دارای اوتیسم و توانمندی‌های برجسته آنها در زمینه‌های خاص بودند.
جامعه: دسته سوم به برداشت‌های اجتماعی نادرست و فاصله بین افراد مبتلا به اوتیسم و افراد نوروتیپیک اشاره داشت؛ مسائلی که درک متقابل را دشوارتر می‌کند.
پژوهشگران معتقدند که استفاده از کارت‌های تصویری در دیکسیت، بجای اتکا به الهام یا خلاقیت کلامی صرف، به افراد اجازه می‌دهد احساسات درونی خود را به شکلی ملموس‌تر و آسان‌تر بیان کنند.
دکتر گری آترتون، پژوهشگر ارشد پروژه از دانشگاه پلیموث، توضیح می‌دهد: «صحبت درباره موضوعات شخصی و پیچیده بویژه وقتی با بیماری‌ای مانند اوتیسم روبرو هستیم که با کلیشه‌ها و سوءتفاهم‌های زیادی همراه است، می‌تواند دشوار باشد. استفاده از تصاویر در کنار واژه‌ها، این روند را تسهیل می‌کند.
دکتر لیام کراس، از دیگر پژوهشگران این پروژه، نیز تأکید دارد: این یافته‌ها نشان می‌دهند که بازی‌هایی مانند دیکسیت می‌توانند ابزار مؤثری برای ایجاد گفت‌و‌گو درباره مسائل دشوار باشند؛ از جمله ایجاد درک متقابل میان افراد نوروتیپیک و دارای اوتیسم. در حال بررسی این هستیم که آیا می‌توان از این بازی در مدارس نیز برای تسهیل صحبت درباره موضوعاتی، چون غم، طلاق و قلدری استفاده کرد یا خیر.
