توسط : پهپادهای نظامی و راز ماندگاری آن‌ها در آسمان
پهپادهای نظامی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ابزارهای مدرن در میدان نبرد، توانایی انجام مأموریت‌های پیچیده‌ای مثل شناسایی، نظارت و حمله را بدون به خطر انداختن جان انسان‌ها دارند. اما چیزی که این فناوری را واقعاً متمایز می‌کند، مداومت پروازی یا همان مدت زمانی است که می‌توانند بدون نیاز به فرود در آسمان بمانند. در این مقاله، به بررسی این موضوع می‌پردازیم که پهپادهای نظامی تا چه حد می‌توانند در هوا دوام بیاورند و چه عواملی این استقامت را تعیین می‌کند.
چه چیزی مدت پرواز پهپادهای نظامی را مشخص می‌کند؟
مداومت پروازی پهپادها به عوامل متعددی وابسته است که هر کدام نقش مهمی در عملکرد آن‌ها دارند. اندازه و وزن پهپاد اولین فاکتور کلیدی است؛ پهپادهای بزرگ‌تر معمولاً ظرفیت بیشتری برای حمل سوخت یا باتری دارند و در نتیجه می‌توانند مدت طولانی‌تری پرواز کنند. منبع انرژی نیز تعیین‌کننده است؛ پهپادهای کوچک‌تر اغلب به باتری وابسته‌اند که زمان پروازشان را محدود می‌کند، در حالی که مدل‌های بزرگ‌تر با موتورهای سوخت‌محور یا حتی خورشیدی کار می‌کنند و استقامت بیشتری دارند. نوع پیشرانه، مانند موتورهای جت، پیستونی یا الکتریکی، هم بر کارایی و هم بر مدت پرواز اثر می‌گذارد.
علاوه بر این، بار حمل‌شده توسط پهپاد، از جمله حسگرها، دوربین‌ها یا تسلیحات، مستقیماً بر مصرف انرژی تأثیر دارد. هرچه محموله سنگین‌تر باشد، انرژی بیشتری مصرف می‌شود و زمان پرواز کاهش می‌یابد. شرایط جوی هم نباید نادیده گرفته شود؛ باد شدید، دمای بالا یا پایین و رطوبت می‌توانند عملکرد باتری یا موتور را تحت تأثیر قرار دهند و استقامت پهپاد را کم یا زیاد کنند.
✅ بیشتر بخوانید: پیشرفته‌ترین نسخه جنگنده F-16 با فناوری Viper Shield رونمایی شد
رکوردداران مداومت پروازی در دنیای پهپادهای نظامی
وقتی صحبت از پروازهای طولانی‌مدت می‌شود، برخی پهپادهای نظامی با ثبت رکوردهای خیره‌کننده، توانایی‌های خود را به رخ کشیده‌اند. در صدر این فهرست، پهپاد خورشیدی Zephyr 8 ساخت ایرباس قرار دارد که در تابستان ۱۴۰۱ (ژوئن ۲۰۲۲) به مدت ۶۴ روز بدون وقفه در آسمان ماند. این پهپاد که با انرژی خورشیدی کار می‌کند، در ارتفاع بالا پرواز کرد و مسافتی حدود ۵۶ هزار کیلومتر را پیمود، رکوردی که هنوز هم بی‌رقیب است. این شاهکار نشان داد که چگونه فناوری خورشیدی می‌تواند محدودیت‌های سنتی سوخت را کنار بزند.
غول‌های سوخت‌محور و استقامت آن‌ها
پیش از ظهور زفیر، پهپادهای سوخت‌محور پیشتاز بودند. برای مثال، RQ-4 Global Hawk با پرواز ۳۴.۳ ساعته در سال ۲۰۱۴، یکی از بهترین‌ها در رده خود بود. این پهپاد با توانایی انجام مأموریت‌های شناسایی در ارتفاعات بالا، هنوز هم در ارتش‌ها محبوب است. MQ-4C Triton با ۳۰ ساعت مداومت پروازی و MQ-9B SkyGuardian با ۴۰ ساعت پرواز بدون سوخت‌گیری، دیگر نمونه‌های برجسته هستند که برای عملیات طولانی‌مدت طراحی شده‌اند. این مدل‌ها با موتورهای قدرتمند و مخازن سوخت بزرگ، کارایی خود را در میدان نبرد ثابت کرده‌اند.
استقامت بی‌نظیر با محموله سنگین
پهپاد ULTRA که توسط نیروی هوایی آمریکا در حال توسعه است، با توانایی پرواز بیش از ۸۰ ساعت حتی با حمل بار سنگین، نشان‌دهنده نسل جدیدی از فناوری‌های نظامی است. همچنین Global Observer ساخت AeroVironment با قابلیت ماندن در آسمان به مدت ۱۶۸ ساعت (۷ روز کامل) در ارتفاعات بالا، گزینه‌ای ایده‌آل برای مأموریت‌های نظارتی گسترده است. این پهپادها با طراحی بهینه و استفاده از منابع انرژی متنوع، مرزهای استقامت را جابه‌جا کرده‌اند.
چرا مداومت پروازی اهمیت دارد؟
مدت زمان پرواز پهپادهای نظامی فقط یک عدد نیست؛ این ویژگی تعیین می‌کند که یک پهپاد تا چه حد می‌تواند در مأموریت‌های حساس مثل نظارت مداوم بر مناطق جنگی، ردیابی اهداف متحرک یا پشتیبانی ارتباطی مؤثر باشد. پهپادهایی مثل زفیر که هفته‌ها در آسمان می‌مانند، می‌توانند جایگزین ماهواره‌ها شوند و هزینه‌ها را کاهش دهند، در حالی که مدل‌هایی مثل MQ-9 برای عملیات سریع‌تر و تهاجمی مناسب‌ترند.
در نهایت، پیشرفت در فناوری باتری، موتورهای کم‌مصرف و انرژی خورشیدی، آینده‌ای را نوید می‌دهد که پهپادها بتوانند حتی بیشتر از این در آسمان بمانند. از رکوردهای فعلی مشخص است که هیچ سقف ثابتی برای مداومت پروازی وجود ندارد و با هر نوآوری، این محدودیت‌ها بیشتر کنار زده می‌شوند.
