توسط : ایلان ماسک با پروژه تونل نشویل جاه‌طلبی‌های خود را ادامه می‌دهد
شرکت بورینگ (Boring Company)، متعلق به ایلان ماسک، بار دیگر با پروژه‌ای بلندپروازانه خبرساز شده است. این شرکت قصد دارد با پروژه‌ای به نام “ناشویل لوپ”، تونلی زیرزمینی به طول 16 کیلومتر در شهر نشویل ایالت تنسی آمریکا احداث کند که مرکز شهر را به فرودگاه بین‌المللی نشویل متصل خواهد کرد. این طرح که بخشی از چشم‌انداز ماسک برای تحول در حمل‌ونقل شهری است، وعده می‌دهد که زمان سفر بین این دو نقطه را به تنها 8 دقیقه کاهش دهد. اما این پروژه، مانند دیگر ابتکارات بورینگ، با سوالاتی درباره امکان‌پذیری، ایمنی و انگیزه‌های پشت آن همراه است.
پروژه ناشویل لوپ از سیستم “تسلا در تونل” استفاده خواهد کرد، جایی که خودروهای الکتریکی تسلا مسافران را با سرعت بالا در تونل‌های زیرزمینی جابه‌جا می‌کنند. این فناوری اولین بار در سال 2021 در لاس‌وگاس با افتتاح تونل مرکز همایش‌های لاس‌وگاس (LVCC Loop) عملیاتی شد و از آن زمان تاکنون گسترش یافته است. در نشویل، این سیستم قرار است بدون هیچ هزینه‌ای برای مالیات‌دهندگان اجرا شود. بیل لی، فرماندار جمهوری‌خواه تنسی، اعلام کرده که شرکت بورینگ و شرکای خصوصی‌اش تمام هزینه‌های پروژه را تأمین خواهند کرد. این وعده برای کاهش بار مالی بر شهروندان، پروژه را از نظر اقتصادی جذاب‌تر کرده، اما برخی منتقدان معتقدند که این ادعا ممکن است به‌طور کامل محقق نشود.
جاستین جونز، نماینده دموکرات نشویل، این پروژه را به شدت مورد انتقاد قرار داده و آن را تلاشی از سوی بیل لی و حامیانش برای منفعت‌طلبی شخصی توصیف کرده است. او که از حضور در مراسم رونمایی پروژه منع شده بود، معتقد است که این طرح نیازهای واقعی زیرساختی شهر، مانند بهبود حمل‌ونقل عمومی یا ترمیم جاده‌ها، را نادیده می‌گیرد. جونز و دیگر منتقدان همچنین به سابقه شرکت بورینگ در لغو پروژه‌های مشابه در شهرهایی مانند لس‌آنجلس، شیکاگو و مریلند اشاره کرده‌اند که تردیدهایی درباره موفقیت ناشویل لوپ ایجاد کرده است. برای مثال، پروژه تونل شیکاگو که قرار بود فرودگاه اوهر را به مرکز شهر متصل کند، در سال 2021 به دلیل مشکلات مالی و لجستیکی کنار گذاشته شد.
یکی از نگرانی‌های اصلی درباره ناشویل لوپ، ایمنی کارگران در فرآیند ساخت تونل است. گزارش‌هایی از شرایط کاری ناایمن در پروژه‌های قبلی بورینگ، از جمله حوادثی در تونل لاس‌وگاس، منتشر شده است. این مسائل، همراه با جاه‌طلبی‌های بزرگ پروژه، سوالاتی درباره توانایی بورینگ در اجرای ایمن و به‌موقع این طرح ایجاد کرده است. بااین‌حال، حامیان پروژه معتقدند که موفقیت تونل لاس‌وگاس، که روزانه هزاران مسافر را با کارایی بالا جابه‌جا می‌کند، نشان‌دهنده پتانسیل این فناوری برای حل مشکلات ترافیک شهری است. این تونل در سال 2024 بیش از 2 میلیون مسافر را جابه‌جا کرد و به‌عنوان مدلی برای پروژه‌های آینده معرفی شده است.
ایلان ماسک از زمان تأسیس شرکت بورینگ در سال 2016، هدف خود را کاهش ترافیک شهری از طریق تونل‌های زیرزمینی اعلام کرده است. او معتقد است که این سیستم می‌تواند جایگزینی سریع و پایدار برای حمل‌ونقل سنتی باشد. ناشویل لوپ، در صورت موفقیت، می‌تواند به‌عنوان الگویی برای شهرهای دیگر عمل کند و به تحقق این چشم‌انداز کمک کند. اما منتقدان در شبکه‌های اجتماعی مانند X و Reddit اشاره کرده‌اند که تمرکز ماسک بر پروژه‌های پرهزینه و نمایشی ممکن است منابع را از راه‌حل‌های ساده‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر مانند بهبود اتوبوس‌ها یا قطارهای شهری منحرف کند.
جزئیات بیشتری درباره ناشویل لوپ، از جمله جدول زمانی دقیق و هزینه‌های پروژه، هنوز اعلام نشده است. بااین‌حال، بورینگ اعلام کرده که این تونل با استفاده از ماشین‌های حفاری پیشرفته مانند Prufrock-3 ساخته خواهد شد که سرعت و کارایی حفاری را به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد. این پروژه همچنین با هدف کاهش اثرات زیست‌محیطی طراحی شده و از خودروهای الکتریکی تسلا استفاده می‌کند که آلودگی صوتی و کربنی کمتری نسبت به وسایل نقلیه سنتی دارند.
با توجه به سابقه متغیر بورینگ در اجرای پروژه‌ها، موفقیت ناشویل لوپ به عوامل متعددی بستگی دارد: از تأمین مالی پایدار و مدیریت ایمن پروژه گرفته تا جلب حمایت جامعه محلی. در حالی که برخی از ساکنان نشویل از ایده سفر سریع و بدون ترافیک استقبال کرده‌اند، دیگران نگران تأثیرات بلندمدت این پروژه بر زیرساخت‌های شهر و اولویت‌های بودجه‌ای هستند. انتظار می‌رود در ماه‌های آینده، با پیشرفت پروژه و انتشار اطلاعات بیشتر، بحث‌ها درباره این طرح داغ‌تر شود. ناشویل لوپ می‌تواند گام مهمی در مسیر تحقق رویاهای ایلان ماسک باشد، اما مسیر پیش رو پر از چالش‌هایی است که باید با دقت مدیریت شوند.
