توسط : 
به گزارش خبرگزاری هاریکا، ناصر علیخواه، متولد ۱۳۱۸ در خورموج بوشهر، شاگرد منوچهر آتشی بود. این دوستیِ «شاگرد-استادی» تا زمان درگذشت آتشی در سال ۱۳۸۴ ادامه داشت. علیخواه در کنار معلمی به نوشتن روی آورد. او افزون بر معلمی، بیش از ۵۰ سال فعالیت‌های قلمی داشت؛ مقالات اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و نقد ادبی او درباره استان‌های جنوبی با تمرکز بر استان بوشهر و شهر خورموج در نشریات استان بوشهر به ویژه نسیم جنوب به چاپ می‌رسید.
براساس گزارش هاریکا، نخستین یادداشت او درباره فقر بود که در مجله «خوشه» آن زمان منتشر شد. پس از آن علیخواه کم‌وبیش می‌نوشت و این نوشتن را در دوران بازنشستگی به شکل جدی‌تر ادامه داد که حاصل آن چند کتاب بود. «نوشتن برای ایران: جستارهایی در باب فرهنگ، سیاست و تاریخ»، مجموعه‌ای از چهل مقاله با موضوعاتی از فقر و آموزش در جنوب گرفته تا سیاست‌گذاری و فرهنگ ملی، نوشته‌شده در دوران معلمی و بازنشستگی، به اهتمام دخترش مونا علیخواه منتشر شده است.
«نام‌ها و یادها» کتاب خاطرات، حاشیه‌نویسی‌های ناصر علیخواه بر کتاب‌ها و شخصیت‌های اثرگذار زندگی‌اش؛ تأملاتی عمیق بر تجربه‌های زیسته‌اش در قالب ۲۰۶ صفحه نیز منتشر شده است. دیوان «مفتون بردخونی»، گزیده‌ای از اشعار سید بهمنیار حسینی بردخونی (مفتون بردخونی)، به اهتمام ناصر علیخواه و منوچهر آتشی، شامل دوبیتی‌ها، غزل‌ها، رباعی‌ها و مثنوی‌ها، توسط انتشارات سولار از دیگر آثار منتشر شده است.
ناصر علیخواه، معلم و نویسنده و از شاگردان منوچهر آتشی، پنجشنبه، ۲۲ خرداد پس از مدتی بیماری در منزل شخصی خود درگذشت.
۲۴۲۲۴۲
