توسط : 
به گزارش هاریکا به نقل از هاریکا، وبگاه فیز در گزارشی آورده است:
یافته‌های دانشمندان دانشگاه ساری انگلیس نشان می‌دهد استحکام برخی از اتصالات عصبی می‌تواند توانایی یادگیری ریاضی افراد را پیش‌بینی کند و تحریک الکتریکی ملایم این شبکه‌ها می‌تواند یادگیری را تقویت نماید.
وقتی صحبت از مهارت‌های شناختی مانند روخوانی و ریاضی میشود، مزیت‌های اولیه معمولاً به صورت مرکب در طول زمان افزایش می‌یابند. با این حال، به نظر می‌رسد توانایی‌های ریاضی از کودکی تا بزرگسالی تثبیت میشود؛ این امر این احتمال را مطرح می کند که ویژگی‌های ذاتی مغز ممکن است مستقل از عوامل خارجی مانند وضعیت اجتماعی‌اقتصادی، بر دستاوردهای تحصیلی تأثیر بگذارند.
پژوهشگران به‌منظور فهم بهتر نوروبیولوژی (عصب‌زیست‌شناسی) یادگیری ریاضی، استحکام اتصالات بین نواحی مغزی مرتبط با یادگیری ریاضی را در ۷۲ شرکت‌کننده طی یک تکلیف پنج‌روزه ریاضی اندازه‌گیری کردند. شرکت‌کنندگان حین حل مسائل ریاضی که نیازمند محاسبه راه‌حل یا حفظ طوطی‌وار بودند، تحریک الکتریکی ضعیفی در یکی از نواحی قشر پیش‌پیشانی پشتی‌جانبی (dlPFC)، که در عملکرد اجرایی و محاسبات نقشی محوری ایفا می‌کند؛ قشر آهیانه‌ای خلفی (PPC)، که با بازیابی حافظه مرتبط است؛ یا دارونما دریافت کردند.
پژوهشگران همچنین از طیف‌نگاری تشدید مغناطیسی (MRS) برای اندازه‌گیری گلوتامات و گابا، دو ماده شیمیایی مغز، که ظرفیت فعلی مغز برای یادگیری و تغییر را نشان می‌دهند، استفاده کردند.
آن‌ها دریافتند که اتصالات عصبی قوی‌تر بین قشر پیش‌پیشانی پشتی‌جانبی، قشر آهیانه‌ای خلفی و هیپوکامپ (ناحیه‌ای مرتبط با حافظه بلندمدت و در این زمینه، تعمیم الگوریتم‌ها بین مسائل) عملکرد ریاضی را هنگام محاسبه راه‌حل توسط شرکت‌کنندگان پیش‌بینی می‌کند، نه هنگام حفظ آن.
افرادی که ارتباطات ضعیف‌تری بین نواحی قشر پیش‌پیشانی پشتی‌جانبی و قشر آهیانه‌ای خلفی داشتند، پس از تحریک الکتریکی قشر پیش‌پیشانی پشتی‌جانبی در یادگیری محاسبات، بهتر عمل کردند. پژوهشگران معتقدند که این نتایج نشان می‌دهد استفاده از تحریک مغز برای کمک به یادگیری ریاضی در افرادی که با مشکلات بیولوژیک دست و پنجه نرم می‌کنند، امکان‌پذیر است.
یافته‌های این پژوهش به صورت مقاله‌ای در مجله دسترسی آزاد پلاس بایالاجی (PLOS Biology) منتشر شده است.
