توسط : به گزارش خبرگزاری هاریکا، ادموند وایت، نویسنده، نمایشنامه‌نویس و مقاله‌نویس آمریکایی که به‌واسطه رمان‌های نیمه‌زندگی‌نامه‌ای‌اش مانند «داستان یک پسر شهرت» یافته بود سه‌شنبه‌شب در ۸۵ سالگی درگذشت.
وایت در سال ۱۹۴۰ در ایالت اوهایو متولد شد و در ایالت ایلینوی بزرگ شد. او ابتدا در دانشگاه هاروارد پذیرفته شد، اما تصمیم گرفت برای نزدیکی به روان‌درمانگرش، به دانشگاه میشیگان برود؛ تصمیمی که بعداً در آثارش به آن پرداخت. او سپس به نیویورک و بعد به سان‌فرانسیسکو رفت، جایی که حرفه‌اش را به عنوان نویسنده آزاد و سپس سردبیر مجلات آغاز کرد.
نخستین رمان او «فراموش کردن النا» (Forgetting Elena) در سال ۱۹۷۳ منتشر شد و ولادیمیر ناباکوف آن را «کتابی شگفت‌انگیز» خواند.
در بخش عمده‌ای از زندگی حرفه‌ای‌اش، وایت از تجربیات شخصی خود الهام می‌گرفت. او بین سال‌های ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۰ در فرانسه زندگی کرد، جایی که با میشل فوکو دوستی نزدیکی یافت و علاقه‌مند به ادبیات فرانسه شد. این علاقه منجر به نوشتن زندگی‌نامه‌های تحسین‌شده‌ای از ژان ژنه (که جایزه پولیتزر را برایش به ارمغان آورد)، مارسل پروست و آرتور رمبو شد.
در مجموع، وایت بیش از ۳۰ کتاب نوشت. از جمله آثار مهم دیگر او می‌توان به «مرد متأهل» (The Married Man) و رمان تاریخی «فَنی: داستانی خیالی» (Fanny: A Fiction) درباره فرانسیس ترالوپ، نویسنده، و فرانسیس رایت، اصلاح‌طلب اجتماعی، اشاره کرد.
او همچنین پنج زندگی‌نامه شخصی منتشر کرد:ندگی‌های من (۲۰۰۵)، پسر شهری (۲۰۰۹) درباره زندگی‌اش در نیویورک دهه ۶۰ و ۷۰، درون یک مروارید: سال‌های من در پاریس (۲۰۱۴) از جمله آن‌ها هستند.
او در دانشگاه براون تدریس کرد و بعدها استاد نویسندگی خلاق در دانشگاه پرینستون شد.
پل بگالی، سردبیر انتشارات بلومزبری، درباره او گفت:
«او برخی از بهترین و شجاعانه‌ترین رمان‌ها، زندگی‌نامه‌ها و خاطرات نیم‌قرن اخیر را نوشت که بسیاری‌شان برای نسل‌ها ماندگار خواهند بود.»
مرگ وایت روز چهارشنبه توسط نماینده‌اش، بیل کلگ، به گاردین تأیید شد.
۵۹۵۹
